Originele geluiden uit de online zelfhulpgroep

“Je moet toch veel opofferen?!”

Als moeder offer je jezelf niet op. We doen wat we doen vrijwillig, omdat we er om geven, omdat we van ons gezin houden. Oppervlakkig gezien is er geen evenwicht tussen geven en nemen. We krijgen niet altijd terug wat we hebben gegeven. Maar op de lange termijn werpen goede dingen altijd hun vruchten af.

Het woord ‘opoffering’ maakt ons tot slachtoffers. En dat zijn wij niet. We hebben ons leven altijd in eigen hand. Als we onze mannen helpen, geven we dingen op en gaan we soms over onze grenzen heen. Als we dit uit liefde doen, heeft ‘vrijwillig opofferen’ iets van ‘moeten, lijden, vechten’. Laten we het dus niet ‘opofferen’ noemen, maar ‘winnen’. Want met onze hulp gaat het soms beter of zelfs tot op zekere hoogte.

Als soldaat zie ik dat toch niet zo. Ook niet als paramedicus. Mijn man is ook mijn kameraad. Er zijn dus verschillende niveaus van waaruit ik hiernaar kijk. Als San heb ik de plicht om te helpen (en ik heb dit werk gekozen omdat ik het leuk vind om te doen). Als kameraad bied ik kameraadschappelijke hulp. Als echtgenote zei ik dat we samen goede en slechte tijden doormaken. Hij zou er toch voor mij zijn. Het lijdt dus geen twijfel dat we het samen zullen rocken. Ook al is het soms nog heel moeilijk. Ik concentreer me op wat we al hebben bereikt en wat er in goede tijden gebeurt. En het is fijn om hier te lezen dat jullie het ook allemaal niet als een opoffering zien. Dat vind ik heel ontroerend. Jouw mannen hebben allemaal geweldige vrouwen aan hun zijde.

"Dat heeft hij zelf uitgekozen!"

geselecteerd!"

Met deze vraag ben ik meerdere keren geconfronteerd. Dit was ook het geval toen de vriendin van mijn vader dit tegen mij zei. Ik sprong zo ongeveer uit mijn vel en reageerde als volgt:

En is dat de rechtvaardiging voor het feit dat hij nu zijn lot alleen moet dragen? Is dat het antwoord op het feit dat hij voor jou heeft gevochten zodat jij in alle rust kunt slapen en je dagelijkse leven kunt leiden? zoon, omdat hij een brandweerman is, kan hij zien waar hij moet blijven als hij geraakt wordt?

Onze hulpdiensten voeren hun dienst met volle overtuiging uit tegenover hun land en zijn bevolking. Je hebt respect en erkenning

verdiende en ik deel deze last omdat ik aan zijn zijde zou staan als hij een beroerte zou krijgen."

Ik denk dat het pure hulpeloosheid en onwetendheid zijn die iemand zoiets laat denken of zeggen. Misschien is het onwetendheid, maar ik hoop dat het hulpeloosheid is.